W ciągu zaledwie nieco ponad dekady Gideon Kiefer (ur. 1970, Belgia) wyłonił się jako mistrz rysunku w pełnym tego słowa znaczeniu. W 2019 roku artysta rozpoczął nowy etap twórczości, prezentując kolekcję wyrafinowanych obrazów olejnych na drewnie. Kiefer kreuje osobliwy, intymny świat, pełen nieoczywistych momentów, w którym rzeczywistość miesza się z fantazją. Sceny te są inspirowane wspomnieniami artysty, choć podszyte są głębokim sceptycyzmem wobec ich prawdziwości.

Ludzki wymiar stanowi centralny motyw jego prac, jednak zarówno rysunki, jak i obrazy wykazują silną świadomość i krytyczne spojrzenie na kwestie geopolityczne oraz pogłębiający się globalny kryzys ekologiczny. Tematy te Kiefer podejmuje często w sposób symboliczny.

W swojej najnowszej serii czerpie inspiracje z malarstwa barokowego — odwołując się m.in. do Rubensa i Caravaggia — oraz z rosyjskiego realizmu, zwłaszcza twórczości Ilji Riepina, którego artysta pamięta z albumów należących do jego dziadka. Kiefer zapożycza intrygujące detale, przetwarza je i nadaje im nowe znaczenia — na wzór działania pamięci.

Choć posługuje się klasycznymi technikami malarstwa olejnego, celowo rezygnuje z tradycyjnych podobrazi. Opowiada złożone historie głównie na drewnianych panelach, często w technice przywodzącej na myśl kolaż. Podobnie jak w poprzednich realizacjach, artysta umieszcza w swoich kompozycjach znaki – czerwone prostokąciki, czarne kropki – które przywodzą na myśl urazy lub konkretne opowieści.

Pejzaże malowane miękkimi, płynnymi pociągnięciami pędzla przywołują niewielką belgijską wieś, w której się wychował. Ręcznie dopisane teksty odsłaniają wewnętrzną treść obrazów, dyskretnie komunikując artystyczny niepokój związany ze zmianami klimatycznymi i globalnym ociepleniem.

Twórczość malarska Kiefera nieustannie rozwija wątki obecne w jego rysunkach – artysta konsekwentnie buduje odrębny mikrokosmos, poruszając się na styku tradycji i nowoczesności, osobistej narracji i uniwersalnej krytyki, rzeczywistości i fikcji.