Emily Hutchings (ur. 1992, USA), wykształcona jako rzeźbiarka w Chicago ze specjalizacją w odlewach z brązu i innych metali, w 2018 roku przeniosła się do Nowego Meksyku, gdzie rozpoczęła eksperymenty z tkaniną i barwieniem naturalnymi pigmentami. Obecnie tworzy prace tekstylne, które z mocą zaznaczają swoją monumentalną obecność w przestrzeni oraz prawo do istnienia jako rzeźby. Wywodząc się z zdominowanego przez mężczyzn świata klasycznej rzeźby, Hutchings dokonuje symbolicznego przełamania, tłumacząc wizualny język twardych materiałów na medium miękkie, tkane.

Artystka eksponuje wewnętrzne właściwości materiałów — drobne gesty dziewiarskie czy tkackie zostają powiększone, a kruche, naturalne surowce i barwy nabierają trwałości dzięki zastosowaniu żrących substancji. Rzeźby Hutchings przypominają, że piękno kryje się w tym, co niewielkie. Nazywa je „antypomnikami” — nietypowymi punktami orientacyjnymi w przestrzeni, które domagają się uwagi poprzez swoją (mate)realność.